ко (прил.) - со (предл.)

И однадвор и однатре ми свети: ми ја грее душата, ми поминува ко со рака по лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Велат дека сојките некогаш блекаат ко јагне, некогаш мекаат ко јаре, а некогаш свират исто ко со човечка уста.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А вртам со јазикот, си ја влажам устата ко со мивка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ко со рака да му ја зеде ветрот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ко со некој балсам, пресна вода, иљач.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ко со магарешко копито го удрив в стомак, а можеби подолу.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си направиле ѕвечалчиња и ми мавтаат ко со ордени. Ме поздравуваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Кај си бе, брат?“ ме пресече ко со нож машкиот тенор и ме закопа во асфалтот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И така јас жнијам, а под мене, под скутината, ми удира златното, ко со јарешко копито.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Првин го фрлија Миничето од Маѓеровци. Тоа цвикна еднаш, и пламенот, ко со раце, го прегрна.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некои грчат, ги катат забите и ко со прачки удираат со опашките на земјата, некои само мрзливо прилајуваат, ама и во лаењето се чудат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со јазикот, жената, ко со лопата ги црпи мравите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе ја надене ко со вила, ко со вилушка, велеше, ќе ѝ го преврти чкембето, ќе ѝ ги смеша цревата, ќе ја истрбуши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некое војниче ќе викне: напоље! и лиферантите, проматарите излегуваат надвор, а влегуваат некои доктури и некои чесни сестри со капи, ко со крилца од ластовица.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)