Се враќам дома, а Уља, уште од врата ќе ми рече: - Мори, кај си, Велико, што се стори, што направи?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тие две пилиња и ти сам си ги видел и си ги чул, синко, в поле кај си стојат по шипјето и глогјето и си пеат; едното си пее: сиве, сиве, а другото – чуле, чуле.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Кај си смеел тука друго, другото го оставаме за другпат...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кај си можел дотогаш со свои зборови да мислиш, на своето потекло да се сетиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И вреска, ко кутнато прасенце. ־ Оф, мајко, оф леле, мајче мила, вика, кај си мори мајчице?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И ете кај си правиме така од илјадници години и дури стои веков, Силјане внучко, сѐ така правиме", му рекол домаќинот и друзите.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)