кај (прил.) - си (гл.)

АНЃЕЛЕ: Аце!! Влегува Аце. Кај си бе, Аце? Се криеш?
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
По огнот ќе видат кај си.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, дека смрделе, ич од кај си.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Кај си го пуштил умот на пасење?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми се врти ко на трчање, што се вели, да не знаеш кај си подзапрел, а каде си продолжил.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ние ќе му мавтаме пред очи: еј, кај си, кај отиде, кај се пренесе, а тој — шуманте туте.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од кај си, што си, ништо да не знам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Е, мајсторе на играчки, кај си да го видиш сево ова!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Можам нешто да те прашам, вели. - Прашај, му велам. - Од кај си, ми вели. - Да не сакаш и крштеница, му велам, да не сакаш ти да ме сослушуваш?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Кај си, мори жено, вели, јави се, мори Велико!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Куршумот не прашува кој си, што си, од кај си. Гранатата - ич.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И кога ќе те прашаат: - Која беше? - Никоја. - Кај си била? - Никаде. - Што направи? - Ништо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не се ни лилјаци, ни гаврани, вели Јон, кај си видела бели гаврани.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Кај си, море мажу, вели Велика, чекутка се сторив од чекање.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Меѓу ветките се извира Дуко Вендија и вика: - О, Велико! - Ој, се одѕивам. - Кај си, мори? - Еве сум, море.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)