како (прил.) - усвитен (прид.)

Како усвитена жица да му се забоде во телото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И лисјата на костењето ја добиваа бојата на огнот и како усвитен покрив висеа над шаторите.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Има само една сина сенка, само толку сина сенка, колку по неа да може да се расплисне богатата месечина, што истечува како полн плисок заискрено бело вино од онаа огромна топка на небото, што стои на самата негова средина, како усвитен, пребликнат саан.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На мостот, на стражарската смена, стоеја двајца турски војници и еден муљазим46).
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Високо, од небото, сонцето печеше како усвитен вршник. Над градот Скопје се беше спуштила тешка жешка омарнина.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)