Луѓе мои, се колнам, тоа беше мајка, вистинска мајка, видовме како рацете на татенцето попуштија, се занишаа.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Како раката од господ да ги садела, рече Велика, сигурно сте родени пролеќе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сашо: Па што, еве, раце - како раце.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)