како (прил.) - креда (имн.)

Лицата, бели и порозни како креда, усните – розов лакмус натопени во киселините на воздушните честички, косите – црни, блескави кациги, сепак проѕирни, со темни, но речиси фосфоресцентен отсјај, низ кој како да се наслушнуваше пискавиот чрчор на невидливите, атомичести колибри!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Одеднаш тој го забележа лицето на Џулија на неколку сантиметри од своето мртовечки бело, бело како креда лице.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)