На крајот се донесе паметното решение: да, се прибере Толе во мрежата на Организацијата и да се исползува, како неговата лична храброст, така исто и неговиот легендарен авторитет.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ете зошто прилепското раководство му даде задача на учителот Во с.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Скоро секој ден исто и исто, како удирање со две стапчиња на барабанче. Од утро до вечер.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Исто и добриот примаш - си го знае ли занаетот, игра ли мајсторски со гудалото по жиците од виолината, - никој не праша, дали му е кадрава косата, дали му се бели забите, и дали му е колосана кошулата, - кај него е главна музиката.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сѐ има исто и ништо нема исто.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бавно вечераме и се пречкаме секогаш за исто и на ист начин - каде води сликарството на нашиот век.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Границите се манифестираат просторно, но исто и институционално, временски и телесно.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Со неколкумина разговарав. Исто и Стен“.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)