исто (прил.) - толку (прил.)

Тоа фалсификување на минатото од ден во ден, што го врши Министерството на вистината, е исто толку неопходно за стабилноста на режимот, колку и дејството што го имаат репресијата и шпионажата, што ги врши Министерството на љубовта.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Набргу се најде на дофат на девојката, но патот му го блокираше еден огромен прол и една речиси исто толку огромна жена, веројатно негова сопруга, кои како да формираа непробоен ѕид од месо.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Глупавоста беше исто толку неопходна, колку и интелигенцијата и исто толку тешко да се достигне.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во еден момент беше сигурен дека надвор е бел ден, а во наредниот беше исто толку сигурен дека е рог темница.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А бидејќи Партијата има целосна контрола над сите документи, исто толку целосна контрола над свеста на своето членство, тогаш произлегува дека минатото е такво какво што ќе реши Партијата да биде.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Повторливите економски кризи од минатото беа сосем непотребни и сега не им се дозволува да се случуваат, но затоа други и исто толку големи пореметувања можат, и се случуваат, без секаква политичка последица, затоа што не постои начин на кој незадоволството би можело јасно да се изрази.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Некои од нив се занимаваат едноставно со планирање на логистиката за идните војни; други изумуваат сѐ поголеми и поголеми ракетни бомби, сѐ помоќни и помоќни експлозиви и сѐ понепробојна оплата за блиндираните возила; други бараат нови, сѐ посмртоносни гасови или порастворливи отрови, што ќе можат да се произведат во доволно големи количества за да се уништи вегетацијата на цели континенти, или сорти на вируси што ќе предизвикуваат болести, а ќе бидат имуни на сите можни антитела; трети се трудат да произведат возило што ќе си го пробива патот под земјата, како подморницата под водата, или авион што ќе биде исто толку независен од својата база, колку што е бродот на едра; четврти ги истражуваат дури и подалечните можности, како што е фокусирањето на сончевите зраци преку леќи што ќе бидат поставени илјадници километри далеку во вселената, или предизвикувањето на земјотреси и бришечки бранови преку заробување на топлината од земјаното јадро.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Речиси исто толку нагло како што си беше замислил, таа ги тргна алиштата од себе, а кога ги отфрли настрана, го стори тоа со истото она прекрасно движење како да беше отфрлена цела една цивилизација.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но имаше еден момент - не знаеше колку долг, триесетина секунди можеби - од блескава извесност, кога секоја сугестија на О'Брајан исполнуваше еден дел од празнината и стануваше апсолутна вистина и кога два и два можеа да бидат три, исто толку лесно како и пет, ако беше потребно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон не одговори. О'Брајан го врати лостот, на назад бројчаник. Бранот болка се повлече речиси исто толку брзо како што надојде.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Околу седиштата, по ѕидовите на салата, се поставени единаесет платна и исто толку проектори.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Вкусот на темјанот може да биде исто толку брутален, како што може да биде божествен загризот на гнилата крушка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Следниот ден, или по десет години, ќе го прекрие некоја друга честичка, наивна или страдалничка, но исто толку безначајна – човечки, премногу човечки...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Зад нејзините меснати, срцолики усни имаше зачудо мало, живо, но исто толку румено јазиче.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Аналогно на тоа, релативно лесно е да се предочи еден свет со еднаква плата за еднаква работа, со подеднакво споделени домашни одговорности, со исто толку жени колку и мажи во позиција на моќ, и др., и да се согледаат присутните нееднаквости како неподносливи за нашироко споделените интуиции за тоа што е право и правда.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Таа е причинета од невробиолошките процеси и е исто толку дел од биолошкиот поредок, како и која и да е друга биолошка одлика, како што се фотосинтезата, варењето или митозата” (стр. 90).
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Сепак се случува нешто важно. Важното е содржано во кусите и исто толку брзи здогледувања, слики или досетки, кој знае што сѐ. Молснуваат одвреме-навреме.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не го давам Велигден Студот што му ги штипкаше образите по својата ледена горливост беше исто толку постојан како и оној срам поради кој е сега овде.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Среде темнината и студот на ноќта во која тој сѐ уште чекореше, оти сега и топлата селска куќа беше исто толку далечна колку и сеќавањето, тие нејзини гради светнаа за миг, побели и помеки од снегот под неговите нозе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Авторот покажува несомнена смисла за дидактика, речиси исто толку колку неговиот колега автор на Слушнете ме другарки, љубов не водете.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Денес никој веќе и не може да знае дали барала смиреност во фантастичната симфонија на Берлиозовиот дух, тој тиок признак на романтизмот или, надразнувајќи ги сите свои сетила, наоѓала толкувања за мистицизмот на Дирер, или, исто толку веројатно, треперела над таинственоста на стиховите на Гете.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Десетина патроли. Десетина халт и исто толку умирања.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Имаше толку многу ѕвезди на небото, и уште исто толку се огледуваа во огромната вода, што ми се чинеше дека сме во вселената и дека патуваме со вселенски брод.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Летавме многу ниско над брановите, и одвреме-навреме страхував некој од нив да не нѐ стигне со својот висок, пенлив гребен и да нѐ повлече кон длабочините.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Лицето не му го гледав, ама знаев дека очите му се исто толку темни колку оваа ноќ во Гоа и дека во секоја зеница му се огледува по една сјајна ѕвезда.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се сетив на Мила и на нашето заедничко замислено патување, тогаш во нејзината соба, кога ме праша дали тој мој Игбал е згоден.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас пак, за тие дваесет дена, колку што седев во болницата, исто толку кила ослабев.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Страот му е даден на човекот, исто како и сѐ друго што го прави човек; па така оној што го изгубил него е исто толку нецел, како да останал сакат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Присуството пак на Smith е исто толку необично како и неприсуството на Picasso.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Или, со други зборови, компјутерите се способни да синтетизираат алтернативни светови, што ги проектираат од алгоритми, т. е. од симболите на калкулативното мислење, коишто можат да бидат исто толку конкретни колку и светот што нѐ опкружува.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Сепак Арсо Арнаутче можел да го види Лесново и низ метежот на сеќавањата. Тогаш и уште повеќе подоцна.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сиот вилает, сиот Балкан, станувал сѐ повеќе прогонета волчица скучна од сомневања дури и кон својот род и пород, бил скаменето животно со душа благословувана само од пеколот - се раѓа на камен, живее на камен, ги лекува раните на камен да биде еднаш живот или вечна смрт; лежат кратовските кули на беговите врз прастар вулкански кратер и лежи на ист таков кратер Лесново со својот манастир, истината лава се купите и излеаноста над Мрежичко под Кожув, над Добро Поле под сенката на кајмакчаланските облаци и на Стара Чука кај Стојаково во Гевгелиско, во преспанските води се огледува со тага варовитата Галичица, Крушово е камен на камен; бегале пред исламски зулуми Мијаците од Дебар, оние од Река и Власите од подалеку и кревале своја крепост, се криеле во ниски врби на смирени варовници и по прнари Брсјаците, но и едните и другите, и исто толку и многу повеќе господарите, ги секле шумите, се градело, се горело, им се носел лисник на козите, потоа од планините се урнувале порои скрка и ги покривале неговите житници, на тој лом да се множат жолтогрлени гуштери и црни скакулци со тешки утроби - се шират степски и пустински површини, земјата уште само со прнар се закитува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стравочудебното село било куп човечки седалки од кал и со сламени или 'ржени покриви, некои од тие куќи дури и без прозорци и бездруго однатре со залостени врати зад кои ноќе над заспаната челад бдеел домаќинот со секира, со вила или со прешилест чекан за кршење камен ослушнувајќи ги шумовите и стрелушејќи се од душите на мртовците и од арамиите или од организираните одметници на распашаните глутници на башибозукот и на аскерот што станал безредие во безредието на пеколот ширум по вилаетот и исто толку по осоговските масиви на кои некогашниот деспот Оливер мислел дека ќе е исто толку вечен колку што е и господ во заблудените срца на луѓето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сонцето било свртено кон грчот на неговото лице.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не вложуваше голема надеж и во овој обид, не само за да не биде исто толку разочаран од негативниот исход туку и затоа што веќе беше отрпнат од неуспеси со кои продолжуваше како што и почна неговиот живот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А штом тамошниот ден е како нашиов месец, логично е и по некоја ноќ да биде исто толку долга.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
По секое мерило (ако го отфрлиме неговото искривено, бизарно чувство за хумор), тој е американски уметник барем исто толку колку и Чаплин (Chaplin), и покрај фактот што е роден во Англија.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој е можеби исто толку познат, колку што е познат и прочуениот бербер од операта „Севилскиот бербер“, но за жал, овој Фигаро нема никакава врска со берберскиот занает.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Шоферот, исто толку жолт како него, ја брише потта од челото и вика кон Зоки. Но тој ни да се помрдне.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Иако ова не е она на што реферира Дерида со својот термин diffѐrance - нешто што не може да се задржи или сфати - една ваква анализа може да биде исто толку блиска како онаа што би го откривала ова нечујно својство на јазикот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)