„Војната“, рече таа. „Сите биле навлечени. Морнарицата го направи тоа. Како инаку да ги натераш да работат за тебе?“
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Над ситните бранови од седнати та принаведнати, се крева крупниот бран станати та исправени - импозантната екипа од главната маса се подготвува да си оди: режисерот го зафрлува фовистичкиот шал преку рамо, истегнувајќи си ја снагата во височина додека таа му оди во широчина; авторот си ги бара очилата по масата иако тие му висат на носот, не испуштајќи да е близу до режисерот како преведувач секогаш при рака; примадоната се огледува по сите маси, не толку за да им упати снисходливи насмевки колку тие да видат дека е уште ненадминлива; и најпосле примадонот (а како инаку да се нарече?), трипати женет и трипати разведен, но со црвен каранфил на реверот и готов на четврти пат кога веќе не била трета среќа, далдисан во главната ролја дотолку што си ја понесува недопиената чаша.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Тој си имал мака, што се вели, ама не знае инаку да каже.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Инаку да знаеш дека и самоубиството е грев исто како убиството.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
- Инаку да ти кажам, една недела пред да се случи ова доживеав сообраќајка.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)