Ме потсети на извесни инаетења: гадливоста од физиката искомбинирана со совети за здраво живеење; ексцентричното облекување (кое ликуваше очекувајќи казнување); тапите доцнења со намерно глупаво оправдување: „не ми ѕвонеше часовникот, не знам што му е“ – тие редовно ги забавуваа учениците кои слабо забележуваа како ме правеше тажна нивната неизбежност.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)