затоа (прил.) - таа (зам.)

За македонската цивилизациска татковнина тоа е особено карактеристично. Затоа таа е и - неуништлива!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Сега мајските дни ја запролетија Софија и ја облекуваат во нејзиното зелено и цветно руво и затоа таа пак се разубавува.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
2. СЕКОЈА ЉУБОВ ПОЧНУВА СО ОЧИ - зарем затоа таа завршува слепа?
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)