заеднички (прил.) - душа (имн.)

Затоа, во предизвикот на мојата потрага, можеби треба да се започне од нејзиното последно патување преку границата, до невтасаниот живот на својот полубрат, во кој беше сѐ уште жива нивната заедничка душа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во тие неизвесни времиња, кога сѐ можеше да се измени, да се измеша, како ова мигум наоблачено време на планината, кога лесно можеше да се фрли и да зарти семето на раздорот во заедничката душа на луѓето, да дојде директива од „другото небо”, па сѐ да измени, да зацрни, белата зрачна ведрина на Чанга им остануваше како последна надеж на луѓето...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)