доцна (прил.) - се (зам.)

Пријател со пријател, другар со другар, дури и брат со брат на Овче Поле, во Сојузничката војна, се навреле на штиковите и дури, откако се погледнале доцна се познале оти се браќа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А јас, зар да се кајам? Тешко на оној што доцна се кае!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Големиот бран си побара заклон во песокта на времето а на ресторанската тераса доцна се сфаќа една од многу пиво се добиваат изгореници.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)