доста (прил.) - го (зам.)

Иако беше нечестив дури до врвовите на клепките, ова доста го збуни.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Затоа учителот доста го земаше на нишан: - Што станува со тебе, Коле? . . .
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ако ти пуштило малце, братче ти е, ако е куче, пак ти е братче!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Врагот веднаш зеде на заем една дурија и една казма и, не штедејќи ја својата сила, почна да обработува едно парче земја крај еден пат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Соништата се јавуваа одвреме-навреме, но доста го мачеа: еднаш некои непознати луѓе, извиткани во лицата како качаци, му влетуваа во куќата, го глабнуваа детето и бегаа со него.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
АМПО: Море, ми ги наполни ракавите, куче кучешко! (Ѝ го дава бебенцето на Цонка.) На ти го, баба Цонке, доста го носев.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)