доволно (прил.) - место (имн.)

Зафатиле доволно место под првиот празен прозорец, натаму од нив маж, жена и пожолтена мома.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Поетската диспозиција на младиот автор се одвива напоредно со изразитата смисла за откривање на такви животни вистини за кои до Живко Чинго во нашата прозна книжевност како да немаше доволно место.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Не знам!- одговорил овој. - Таму нема доволно место - дополнил аптекарскиот помошник“ 147.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Имаше дестина соби така да имаше доволно место за сите.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)