Згора, добро му доаѓа макар и привременото ослободување од прангите на стварноста.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Очите уште добро му гледаат, но нозете слабо го служат и затоа се потпира со стап. Дедото се вика Стамен.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Работата добро му одеше се ожени за пристојна девојка од солидно граѓанско семејство и со крепко здравје ја дочека седумдесетата.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
На пример, другар ми Виктор. Режисерот Виктор Врапчевски. Како деца, му дадовме прекар „Врапче“ и сè уште така го викаме. И добро му лежи.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Добро му е. Добро! Мошне добро. Значи, нека му биде добро. Ете.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
За да го правиш добро, можеби некој (геј или стрејт) ќе треба да ти покаже како се прави тоа, некој кому тоа веќе добро му оди и што ќе може да те иницира во тоа – покажувајќи ти, и тоа нагледно, како да го практикуваш и обучувајќи те ти самиот да правиш како што треба.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Обрачот се приближи и до црквата каде што ги затече сите млади луѓе, жени и деца и добро му дојдоа сите на куп да не ги собираат од куќа на куќа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Види некое покревко, на наши години, како за помлади кадри. Добро му кажав, а? Од кого е, многу е.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
И добро му било таму, вели, може и најдобро му било таму, оти им бил толмач на Англичаните, вели. И дека не гладувал. 217
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)