добро (прил.) - го (зам.)

Но ние веќе добро го познавме нивното мекање. Ова беше друг глас.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тие добро го познаваа балканскиот менталитет во кој беше всаден синдромот на самоуништувањето, на проклетството, кога му е арно на човекот и на народот со козите, да му умре козата на соседот без длабоки, суштински причини.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кај крувчето стои дедо Иван, добро го наострил пред тоа ножето.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Мислев, добро го познавам...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Овој мал љубител на преживарски гомна така добро го демонстрира поседувањето на „смисла“, а зар да се има смисла не е најголемата вредност на постоењето?!
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Често му носеше дома понекој документ што требаше брзо да се протолкува. Добро го познававме.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Гнездото ни е здраво. Сигурно Џивџик добро го пазел, - радосно им рече старата ластовица на другите.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
„Вака ќе направите“, им рече тој и откако се принамести во столот продолжи: „Дали сите добро го гледате оној хил, врвот на онаа тумба што личи на газер од јајце, под планината, како го викавте!...“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ние прилепчани многу добро го знаеме, порано како четник и ајдут, сега како грабач на туѓи имоти и „народен претставител“.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имаше во тој нејзин гест, во таа забрана да читам љубовни песни, нејзе посветени (а сепак анонимни, оти во ниедна песна што ѝ ја испратив јас не ѝ го споменував името, и таа добро го знаеше тоа), имаше велам, нешто нечовечко, нешто политичко, оти не можеш никому, со никакви, освен со средства на моќ да му забраниш да ти дава!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Имаше во таа насмевка потсмев; јас тоа добро го знаев, оти во една прилика му се исповедав на отец Пелазгиј дека сум слушнал небесна музика во храмот, додека сум го призивал Бога, во часови бестелесни и бесчулни.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но уката на чтението бара гласовите да се читаат; ти тоа добро го знаеш, нели?“, рече и благо ме скара со прстот, оти таа ука ја имав потценето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Важно беше да добро го совладам францускиот јазик. За тоа бев тука.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Братучед му добро го познаваше местото – самоуверено влезе и седна на една празна маса во темно и зачадено сепаре во левиот агол.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таа не му рече ништо, иако добро го знаеше одговорот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тоа се разлики во ткаеницата на мислата. Змејко многу добро го знаеше тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сите тие селани вечерта добро го разбираа зборувањето на неговиот Брат, тоа ги тераше да се ломат во себе, но, како за несреќа, таа вечер ниеден не се призапиша во задругата; се разотидоа пак молчејќи по сокаците, а Змејко го зеде својот Брат кај себе, го одведе дома.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Темничината продолжуваше да пламнува црвено и тој еднаш толку добро го виде тоа, што за миг ги имаше испозагубено веќе сите свои мисли.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега беше и со сите нив готов, го запна крилото на шарките и добро го затвори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Градот беше разбеснет (Етхем-паша добро го знаеше коренот на злото што се вклопуваше во душите на неговите синови).
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
За неговото исчезнување, оние малкумина кои добро го познаваа, молчеа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Дури на прашањето од свети Ксавиер, врагот само се усмевна, не удостојувајќи го со одговор.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Единствената причина што врагот, кој толку ја мразеше работата што сестрата на Иван еднаш добро го искара затоа што нема плуски на дланките, се согласи и понатаму да ѝ аргатува на дуријата, лежеше во неговото очајничко решение да го истера моралниот дремеж што се закануваше да го надвие.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој знак, од кој тврдам дека почнува мојата приказна, е патоказ од тврда, жолта и наместа згрбавена ламарина, испишана со кирилични букви: Франкфурт – натпис кој сериозно добро го погледнав додека автобусот кој ме враќаше од Скопје шмукаше бензин на пумпата пред родниот град.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Да, продолжи Камилски откако добро го изџвака и голтна залакот од јадењето, има повеќе приказни за тоа од каде потекнува името на ова вкусно јадење онесвестениот имам!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сите овие приказни завршуваат речиси на ист начин: имамот се онесвестил од вкусот на јадењето подготвено од неговата сопруга, според други од различните состојки во јадењето, а според трети имамот се прејал од превкусното јадење и се онесвестил...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски тоа добро го увидуваше и еднаш со отежната совест и ѝ призна: Уште малку ни останува да го завршиме нашиот проект, потоа ќе дојдат подобри времиња, те уверувам...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Добро го разбираше и му се восхитуваше на неговата виталност, но не можеше да разбере зошто операцијата ја ставаше во втор план.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Госпоѓа Камилска не можеше во мигот да разбере за какви нови времиња се работи, прашално го погледа својот сопруг, а тој продолжи: Ние работиме да го спасиме Балканот, иднината на нашите потомци...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа беше изум со чија помош секој беше деноноќно опколен од поткажувачи кои добро го познаваат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ете, и јазикот доста добро го научи. Нивниот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кадијата така им нареди – да им даваат патем трипати на ден по малку леб и вода за да можат да ги одведат до Истанбул. – Ако некој се заинаети и нејќи да оди, ќе му го тргате јатаганот и главата ќе му ја однесете на падишахот – им рече на сејмените во дворот на затворот, пред осудените гласно, така што тие добро го слушнаа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Сега, откако дедо Најдо со поттргнување на катинарот се увери дека добро заклучил, се осигури дека добро го држи бастунот и се сврте да тргне кон сретселото „Добро утро, дедо Најдо“, му рече авторот подвикнувајќи. „Или добар ден“, се коригира.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Секретарот Јаворов добро го слушна коментарот на Јагулче, но не му обрна внимание.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Најдениот вујко погледна околу во луѓето и рече: - Слушајте, луѓе! - рече и направи пауза во која провери дали добро го слушаат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Умее тој да се измолкне во последен момент.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ни едното ни другото не е точно. Добро го познавам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нели, бидна и она што со години се очекуваше. Жената на Иван Степанович, Анастасија, се породи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Да не се случи нешто уште полошо. А лошото и без тоа добро го познававме.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не го гледам но добро го знам Тоа испотено чело на копнежот: едноличен регистар од сувата кашлица на чекањето со две ладни ѕвезди во очите.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
- Прво - прифати Барѕотас - во таа смисла, што ти добро го познаваш теренот и располагаш со способности да организираш еден таков потфат кој бара преземање сериозни чекори за да се спречи евентуалното праќање војска од Костур, која би можела да ја пресече колоната...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кузе, кого до крв и безсознание го претепаа џандарите и добро го напоија со рицинус, затоа што на орање на воловите им зборуваше горе- долу, a не пано-като, кога виде како влегуваат Италијанците во селото, истрча да ги пречека.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ти го памтиш, нели? - Како не... – рече тате – добро го памтам.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Вие живеете во конаците на манастирот Света Богородица. Добро го знаете.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Занемев додека слушав. Не дека беше тоа нешто неочекувано од Стомачето, но иако толку добро го знаев секогаш успеваше дополнително да ме изненади со своите каприциозни постапки.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во првиот момент одглумив дека не ми е познат, иако многу добро го знаев тој човек, а и целата јавност го познаваше како многу контраверзен.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)