Погледнуваа гордо во отворените пенџериња на куќите и уште погорделиво се петлеа на седлата, но и ги наведнуваа главите и ги вртеа на спротивната страна кога забележуваа некој познат лик што плукаше гнасно кога ги препознаваше.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)