гласен (прил.) - му (зам.)

- Сепак си поглупав одошто мислев – гласно му се обратив. – Бегаш, па си доаѓаш дома и сега Саше, кутриот, којзнае каде ќе те бара, не знаејќи дека се вратил.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Со кого зборуваш? – изненадено ме праша тетка ми, која не сум ја забележала дека дошла во дворот од зад куќата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дали по половина час, по повеќе или по помалку, не би знаел да каже, но неочекувано чу како некој некому, некаде отаде во Чаир, некому нешто гласно му кажува.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)