восхитен (прил.) - рече (гл.)

Што ли има во ова печено тесто што толку силно ги вознемирува сетилата?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Притисна уште еднаш со прст на тоа место, ме погледна одблиску (и тогаш забележав дека, од што му се црни очите, зениците не му се гледаат), се подистави малку, ја накриви главата, ме изразгледа внимателно и ме потчукна по рамото: - Вистинска Индијка! – восхитено рече. – Како да си овде родена.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Веднаш по прочитот, соседот стрепери, се вцрви и восхитено рече: „Ова е песна, можеби една од најубавите што до сега сум ги прочитал“ „Не, му се спротиставив.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Откако не остави ни трошка во чинијата, восхитено рече: Вакво нешто никогаш не сум вкусил во животот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)