Можеби сега му се шират зениците, страсно и возбудено му се влажнат носниците и во диплите на челото се цеди пот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И на Стивенс срцето возбудено му чукаше, и гледајќи го немирот на кучињата, кои час ослушнуваа, час ќе зацимолеа да се ослободат и да летнат по миризбата што ја насетуваа.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)