„А помеѓу растурените коски и засекогаш широко отворените очи на тие несреќници на ридот се наоѓаа и рацете, и немирните души и на моите најмили, оти смртта и не разгледува многу внимателно кој е кој и чија мајка плаче по своето чедо.
               
             
           
            
            
              „Жената на белогардеецот“
               од Србо Ивановски 
              (2001)