Однадвор остава впечаток со грандиозноста, а внатре е без икони, без украси, само се некои релјефи и со извишени слики на проповедниците во олтарот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Внатре е тесно и за извалканата светлина што останала од некое ланско стемнување.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Внатре е пеколна жештина. Жена му со детето веќе спие, а тој се гледа пред големото огледало во бањата.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Гледаш во големата валкана крпа и знаеш дека внатре е повторно мракот и нештата повторно почнуваат да се движат и мрдаат токму како што сѐ мора да се движи и мрда штом повторно ќе се најде во мракот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)