веќе (прил.) - одамна (прил.)

И кога таа падна во несвест, тој се припи до нејзината бутина, крај самиот газ, каде што синееше нежна крвава жила.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Изгрицкувајќи ја кожата, тој, суво мласкајќи, почна да пие крв и тоа толку чисто, како веќе одамна да е предодреден за тоа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Од телефонскиот разговор со госпоѓата што ми се јави од клиниката паметам само една реченица... на мајка ви и е лошо, дојдете веднаш... не знаеме дали ќе и издржи срцето.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Како да дојде да ми го соопшти тоа што веќе одамна се случило.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Хрисостом беше духовник и пастир од истиот ков.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кога архиепископот доби закани од генералот Штроп дека ќе биде изведен пред стрелачки вод поради неговото интересирање и помош кон Евреите од Атина, Хрисостом се сети на бестрашните зборови на пименархот, веќе одамна подготвен и решен на саможртва доколку за неа се покаже потреба: *„Иерарсите на Грција не се стрелаат, се бесат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Како да сме се дозбореле, се најдовме во самопослугата: секој имаше по нешто да купи за утре, за на есенската прошетка.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сонцето веќе одамна беше зајдено - смирена есенска квечерина.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
АКЦИЈА
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ним препирките на мостовите, како и животот, им прилегаат на неисполнет сон.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
НОЌ НА СМРЗНАТИТЕ ГРАФИКОНИ
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Некои си купуваат вештачки кукли, да им се најдат кога ќе снема приодно кревање на здолништата и природно спуштање на гаќите.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Во ноќта на музеите во Венеција веќе одамна никој не се запишува во правливите книги на впечатоци, како што во ноќта на вештерките никој не евоцира спомени за средбите лично со Данте на најдлабокото дно од пеколот неподносливи турканици, сека ноќ си ги обесуваат гласните жици на ченгели шиткачите на сувенири од муранско стакло, обетки, белегзии, приврзоци, порцулански чаши со слики на Свети Марко или на гондолиери кои ионака во последно време повеќе се сликаат отшто нема доволно јапонци за прошетки низ Канал Гранде, сентиментале.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
На мостовите веќе одамна нема нови понуди, сал обична туристичка побарувачка.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
на дуњава има многу дупки: дупки во времето дупки на патиштата (кон посветла иднина) дупки во умот и помнењето дупки во историјата дупки на кофите дупки во самите дупки во дупнатите дупки секој глас мигум исчезнува нема довикување, нема ехо нема навивање за нашите нема паради на гордоста нема врескање во маалата нема лелекања во градските населби ги нема ни паролите на пролетерите од сите земји дупнатите дупки се царство на глувотијата, мавзолеј во изградба на глувата глувотија во глувите дупки оглувуват деца пред да вкусат кисела зелка а старците веќе одамна оглувнати го трпат неизбежниот пораз што пред да пропаднат во глувите дупки им го претставуваа како живот некои старци сакаат да им пукне бојлерот додека се тушираат арно ама во глувите дупки и бојлерите експлодираат глуво и на тој начин го даваат својот придонес во размножувањето на општата глувотија во која старците загинуваат од глуви експлозии.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Во Амстердам млекарките веќе одамна ништо не сонуваат.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Старата, веќе одамна неподвижна, се согласуваше со сѐ - само да знае каде е.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Свикнати цел живот да работат за други, ним им се чинеше дека нема што да работат за себе - она што уште го бараа од животот, веќе одамна не беше во нивните раце.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Томас Тренклер: Вие веќе одамна се занимавате со хаосот и со филозофијата на хаосот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Името не припаѓа никому, веќе одамна тоа е името на целата банда.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
„Уметничките работници и уметничките творци веќе одамна самите не се уметници, туку една мала интернационална мафија од исфрустрирани интелектуалци“, пишува Хундертвасер во текстот „Лажна уметност“.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Дебил: Смокај го но не го целивај.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Каљостро: Не претерувај, ние сме задоволни и со морков.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кракатау: Господине Дебил, ние веќе одамна се обидуваме да допреме до вашите два молекула...
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Печалбарите веќе одамна беа заминати.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Гледаше низ џамлакот во дворот, но не распознаваше дали е бел ден или е црна ноќ, и сѐ му беше во дно од некоја полутемнина, во која предметите одвај ги додржуваат контурите, а боите веќе одамна се изгубиле, како кога во детството го гледаа замрачувањето на сонцето низ зачаден газер од скршено шише.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сиот дијалог со бруцошката што зборуваме најмногу со своите очи, а која сега завршуваше фармација, го тинкаше нивниот син а уште носеше и второ дете во својата утроба, веќе одамна беше завршен, и тоа на најсреќен можен начин; и сега Миха бараше нови соговорници, по истиот навик и по истата потреба како што секоја изутрина кога одеше на работа од дома си земаше бурек за појадок, една четвртинка во една а друга четвртинка во друга бурекџилница, зашто му беше срам одеднаш да побара половина пита - толку млад, симпатичен и непорочен, иако веќе не само лекар туку и доктор.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во шизофрената глава на граѓанинот на бивша Југославија се прекршуваат не само две стварности, онаа минатата и оваа сегашната, туку и два вида на кич: оној стариот, мртов веќе одамна, и овој новиот, кој никнува врз стариот, сметајќи на тоа дека реципиентот ја потиснал во заборав првата претставка.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Од надворешната страна, од земјата до чардакот, имаше дрвени скали од коишто три скалила беа веќе одамна иструлени и висеа обесени под скалата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Постарите веќе одамна имаа почнато да го забораваат, а помладите не го ни знаеа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ја запали веќе одамна приготвената свеќа и ја постави крај одарот на татка си.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Вистина е дека веќе одамна г.Милоевиќ составува некакви српски братства кои според неговите зборови должни се да го сеат србизмот не само во Македонија и Тракија туку и по бреговите на Средоземно Море, т.е. во Шпанија и во Африка. (г.Милоевиќ мисли дека Шпанците и Алжирците се Срби); вистина е дека неколку Милоевиќеви следбеници шират ретроградни идеи во Македонија и во Босна и Херцеговина; виситна е дека книгите на г.Милоевиќ и на архимандритот Пелагиќ бесплатно се делат, најпосле вистина е и тоа дека во белградското богословско училиште има и такви професори кои зборуваат дека бугарскиот народ е припрост и добродушен, но прашање е што произлегува од сето тоа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Којзнае по кој пат го преразгледуваа веќе одамна утврдениот план за работите во полето, потребите за домаќинството, или се грижеа за отидените во војска и во затворите и, притајувајќи ги здивовите, чекаа да се огласи Кобникот од Бучало, или едноставно, Бучалото.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имено, таму кај што се вливаше Алинска Река во Бучинско Блато, нешто подолу од утоката, кај врбите на Свето Враче, во најдлабокото, веруваа дека се сокрива некаков ѕвер, за кој кажуваа дека има мали куси и дебели нозе, кој е мрк, то ест по целото тело обраснат со сива мов, жителите на Потковицата и жителите на сите околни села го викаа Кобникот или само Бучалото.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но како да го пронајдеш оној кого за жал можеби го грабнала веќе одамна стијата на злото?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Каде те очекува тој?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Енценсбергеровиот урамнотежен резон ни делува како инверзивно ехо на онаа инцестуозна дијалектика на доброто и злото, која веќе одамна е докрајчена во заемна рамнодушност.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Имаме право да бидеме сериозни и очајни, и истовремено, несериозни и весели”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Не му стоев на патот: за мене животот беше веќе одамна изминат, некаде меѓу моето матурирање и заминувањето на Јан.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Книгата веќе одамна ја имав ставено под своето зглавје, и затоа помалку бев љубоморна на тоа што сликата на мама беше закачена во татковата соба.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Пладнето веќе одамна беше изминало.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Привлечно мириса јадењето, со некој веќе одамна познат мирис, наш, во нашата куќа, така непосредно поврзан со мама, со нејзините спретни раце.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Посебно задоволство ми претставуваше да ги претресувам фиоките од креденецот и во нив да изнаоѓам веќе одамна неупотребувани разни предмети.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ако навистина убиваше, нејзините противници и противнички веќе одамна би ја отстраниле, забраниле и уништиле.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А доколку навистина би можеле да се потпреме на нејзината спасувачка улога во смисла на осигурување на поголема трпеливост, би било доволно на секој поединец и поединка да му препорачаме неколкучасовно гледање MTV и да го снабдиме со збирка world music плочи и работата би била решена.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Секому е јасно дека така лесно нема да се извлечеме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Честопати мислев на светот и времето кога бевме девојки, мислев кога веќе одамна не бевме девојки; мислев на девојките на нашето време, за кои Клара велеше дека конечно треба да се ослободат, девојките за кои мојата мајка велеше дека местото им е во кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ние бевме првата генерација девојки родени по настанувањето на зборот “сексуалност” во 1859 година, ние бевме девојки во она време кога интимниот однос помеѓу машкото и женското тело некои го нарекуваа ”телесен чин”, други - “венеричен чин”, трети - “нагон за расплодување”, и тоа физичко соединување на двата пола беше исчекувано со идеализирање, но беше сфаќано и како деградација, а понекогаш за исто суштество беше и едното и другото: од тоа соединување на двете тела се очекуваше воздигнување на душата во некои небесни сфери, но и се гледаше на него како на некаква животинска активност која ја валка душата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа сигурно веќе одамна се омажила за некој друг и чува нечии други деца...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Овде се држеше настрана од нивните цркви, од нивните културно-уметнички друштва, од проширените семејства кои на игранки какви што во Југославија веќе одамна немаше дури ни по селата, застанати со пиво под сликите на Гоце Делчев, бараа мажи за своите грди дебели ќерки со по две имиња и паѓаа во делириум на секоја песна што ги потсетуваше на стариот крај.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Десет години на рамното поминаа од оној ден кога им зборуваше: „Иако голем број од вас се чувствуваат спокојни, јас навистина не можам така да се чувствувам, затоа што сметам дека спокојството во Македонија е веќе одамна разрушено и затоа што спокојството веќе одамна го нема...“
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Морам, оти полека умирам во себе, и кога еден ден навистина ќе умрам, нема ни да почувствувам, оти одамна веќе јас нема да бидам јас, и некоја жена со која ќе одберам да се будам секое утро, веќе одамна нема да ја гледам како жена, ниту пак таа ќе може да ме спаси од тоа долгогодишно згаснување...“
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Веќе не можеше да чекори меѓу нив како дух, во овој свет преполн со мртви души, кои не сфаќаа или не можеа да сфатат дека веќе одамна го изгубиле она што толку очајно се трудеа да го задржат – мирот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тој сакаше барем некој од луѓето да забележи дека е гол, да се појави некое глупо момче, но глупи момчиња веќе одамна немаше, сите беа паметни и готови во краен случај да говорат за квалитетот на кралската облека, но никако за нејзиното отсуство.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Прво му пламна брадата, потоа челото и образите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој веќе беше стар, вкочанет, грозничав, тој имаше настинка, грип и воспаление на бели дробови во исто време.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Алхен многу се срамеше. Тој веќе одамна ги распродаде сите инструменти од капелата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сети како по лицето му се прелеа една насмевка, која што не беше во состојба да си ја исчисти ни во своите очи од таа притаеност, кога го здогледа своето срнче, исправено на оние свои ноженца до самото негово зглавје, сигурно веќе одамна очекувајќи го неговото будење.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Требаше и ти да го откриеш еднаш она, што некои веќе одамна го знаеа, кога ги најде во тие соби и со оние ситници, што беа задружни, и кои, којзнае како, ти ги снемуваше една по друга од пред очите, без да го заушуваш тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но и покрај тоа тој му нареди на чиновникот да почека за да му покаже на пријателот, кој веќе одамна не бил во служба туку си живеел дома в село, колку време чиновниците чекаат во неговото претсобје.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сонот за спокојство, за љубов, за мила и драга блискост што си го создаде за ова семејство и во кој и самиот уживаше, ќе се распрсне ако жената, крадешкум, во темнината е излезена на прозорецот поради еден странец.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, тој веќе одамна знаеше дека таа е убава, му беше позната привлечноста на нејзините движења, трептежот на црните очи, насмевката на румените усни.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Потребно е да се каже дека значајниот човек начисто излажа: имаше време, тој со пријателот веќе одамна се изназборува за сѐ и сешто и веќе одамна разговорот го испресекуваа со многу долги молчења, лесно протресувајќи се еден другего по рамо и додавајќи: „Така ти е тоа, Иване Абрамович!“ – „Така, значи, Степан Варламович!“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога го виде кроткиот изглед на Акакиј Акакиевич во неговото старо виц-мундирче, тој наеднаш се сврте накај него и му рече: „Што сакате? “ – со отсечен и цврст глас, за којшто имаше вежбано намерно во својата соба, сам и пред огледало, една недела пред да го добие своето сегашно место и генералскиот чин.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се разбира, делумно би можел да се понадева и на следната награда за празник, но тие пари веќе одамна се сместени и распоредени однапред.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој просто не знаеше што да прави, каде да ги скрие рацете, нозете и целата своја фигура; најпосле седна покрај оние што играа, гледаше во картите, се загледуваше во лицето на еден па на друг и по извесно време почна да се проѕева, да чувствува дека му е здодевно, дотолку повеќе што веќе одамна настапи времето кога тој, според обичајот, одеше на спиење.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Иако телото веќе одамна почива.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Часовникот веќе одамна не работеше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Но, нашите чувари на патријархалното чувство на свет веќе одамна се во душевна состојба на прогонети прогонители.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Со нив веќе одамна многу добро се знаеме: измислени какви што се, зошто врз нив да се врши насилство од кој и да е вид, макар и ваков, навидум.....
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Од друга страна, Марија беше свесна дека поголемиот број од злосторниците кои ја воделе војната, веќе одамна ги нема.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
— Мори, оти да не меси, зар му се суи рацете!? — одговорија овие, наглас се насмеаја и се завртаја назад да видат дали ги гледа ќатипчето од конакот, кое веќе одамна беше ја „обесило пушката" кај Петкана Милевска.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го напушти она детинско настроение и веќе одамна беше го напуштил своето друштво и одеше секаде сам, воден од своите едни и исти мисли: како ќе се ослободи од овие синџири?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нешто се тресе во водата ладна стружанка млада широкоградна камен од бубрег во бешика спадна голем ко орев го измочав падна Во Струга сакам и плажа да имам да не плаќам данок пари да зимам езеро чисто јас да благословам нелегално пастрмки со мрежа да ловам Оф леле леле либе ле Дримот ги лади јајцата две виршлата веќе одамна се свари за тебе ќе пишам на старост мемоари Донеси либе пиво од туба да заблажам душа и слатко од дуња облечи вечер свечена руба од сите ороспии да бидеш најубаа
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Таа веќе одамна носи добар дел од товарот на мајка си.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Рацете веќе одамна не ми се сигурни.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Така веќе одамна ја изгуби храброста да оди до старото училиште...
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
А до третата ноќ Тате можеби ќе биде тука на тремот сѐ дотогаш додека ние не бидеме веќе одамна подготвени за спиење, и тогаш ќе ја чујам Мама како го повикува да влезе, речиси исто така како кога мене понекогаш ме повикува од улицата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Веќе одамна си се пробила“, рече тој. Таа застана размислувајќи. „Да“, мораше да признае.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Упорно го пребаруваше џебот што веќе одамна не постоеше, барајќи ја цигарата што ја немаше.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ништо! Се чини дека е веќе одамна мртов!“ „Гледаш ли Смит? Од што би се плашеле?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А кога војниците ѝ објавиле крај на војната имале и што да видат, убавицата веќе одамна ја имала загубено убавината.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога на мајка му (која сѐ поосамена, поизгубена исчезнуваше меѓу фотографиите, мебелот) ѝ соопшти дека долниот кат од куќата ќе го преуреди во Гостилница, веќе одамна го имаше изодено својот пат.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Во новово време се згоди во едно претпријатие да одработам цели десет години ама правилата на животот се сменија и веќе одамна никому не му се подарува никаков часовник што секако е една од причините некои луѓе сѐ повеќе да се чувствуваат изгубени во времето а нивните души да скапуваат во контејнерите.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Кокаин веќе одамна немаме. Не е добро без хероин.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Никогаш ја немав видено пустината, а пустината веќе одамна си го најде својот зародиш во мојава душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не можеме да замижиме пред сопствената немоќ, пред нашите и туѓите маки, зошто вербата веќе одамна ни е разнишана.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Нежност покриена со црн превез, невиност сокриена во сенката на тагата, младост украдена од раката на болката.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Клепсидрата веќе одамна го протече правото време.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но веќе одамна се нема ништо исполнето ни случено, но да се надеваме дека утре светот ќе бидам подобар.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Човештвото ќе се издигне од емоционалната затапеност и отуѓеност и достоинствено ќе излезе од демилитаризаната зона на глупоста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Јас сум веќе одамна кај господа, вели, ние сме први другари со него... Илица и петлица, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе одамна не одиме заедно, туку еден по еден, со ред.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Чекориме во една посветла и подобра иднина, во која опшествениот капитал е во рацете на новите приватни сопственици, и тоа што се зезаме на сопствена сметка, не е ништо друго освен прикривање на сопствените грешки, во потрагата по сопсвените личности и по нашите животи кои веќе одамна не се наша сопственост. 2000.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Всушност, тој веќе одамна ја има доживеано судбината на мојата поезија.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Сакаа да му ги штипат образите кои веќе одамна не беа обравчиња.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Моето сопствено минато веќе одамна беше потонато, со сите морнари, без траг.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
ЈАКОВ: Дејствието, за жал, веќе одамна воопшто не се случува.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Неговите другари од детството, неговите најблиски, роднините, пријателите, сите тие беа изумрени веќе одамна.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Алето, засушено веќе одамна не смрдеше.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Малечката Пела веќе одамна фрчи низ носето, а на нејзините големи клепки никако да кацне сонот!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ама нели татко му беше веќе одамна застанат на нозе, што се вели, и бидеејќи силна заветрина му правеше и со милоста, и со богатството, Марко веќе не мораше да оди во опинци како татко му кога беше дошол во Скопје и се вчудовидувал, како што кажуваше самиот, од Безистенот и од чаршијата, туку се облекуваше повнимателно и поубаво.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Таа веќе одамна се однесуваше како зрела жена, така што бракот немаше многу што да промени во нејзиниот начин на живот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)