веќе (прил.) - таа (зам.)

Не можев со плуканица да ги средам перчињата и затоа решив да бидам груб ако веќе таа ме смета за грд.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Сакам сѐ – вели Лидија – сѐ, сѐ зелено, сино, бело, жолто... – и веќе таа сака да плаче.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Сега веќе таа го смирува него.) ...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Не е веќе таа што си ја знаел.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Богдан ѝ купи прстен, и откако таа го стави, откако не ја чувствуваше веќе таа празнина на прстот, не го сонуваше повеќе тој сон.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)