вечерта (прил.) - се (зам.)

Вечерта се врати невртејќи го лицето кон ќерка си, побара вода; пред да ја крене стомната, полека и без возбуда како да соопштува нешто што таа го знае, рече: - Нека е со среќа. Андон те бара за снаа. ***
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Ќе имаме гости, - му рече на Бојана кога овој вечерта се врати од скитањето. - Гости? Какви? - му светнаа очите на Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Вечерта се пушти глас: - Пакувајте се! Заминуваме!
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Вечерта се одржа „куќен“ состанок за да се одлучи дали да ѝ се дозволи на Рада да ја прифати новата работа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Вечерта се врати не вртејќи го лицето кон ќерка си, побара вода; пред да ја крене стомната, полека и без возбуда, како да соопштува нешто што таа го знае, рече: - Нека е со среќа. Андон те бара за снаа. ***
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
На Симон му реков: Ќе одам во С, утре рано, вечерта се враќам. Тој ги рашири силно очите. Не ми веруваше.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Со тежок товар мисли заедно со групата вечерта се прибра во Феријалниот хотел на Кошутњак.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Супер, се развеселив. Се дотерав и вечерта се најдовме.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)