вечерта (прил.) - ме (зам.)

И вечерта ме пожалавте кога Велко ви кажуваше.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Вечерта ме сослушаа: — Зошто го скинавте весникот? — Затоа што лаже.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Утрото го кажав сонот, а вечерта ме уапсија и ме осудија по норма: 25 години концентрационен логор со принудна физичка работа, 5 години интернација и 5 години одземање на граѓанските права...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дури вечерта ме испрашуваа и потоа, ноќта, ме одведоа во приземјето на една стара затворска зграда на улицата Хане (тоа го видов дента на излегување), заедно со други истамбулски и светски провалници и пробисвети.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)