везден (прил.) - се (зам.)

Со неговата недоверба и со заплашеноста во него везден се мешаше и она неизбежно одушевување, без кое тој не можеше ни да биде.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„Аман, вели пашо. Не сум од тие што везден се митарат...“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)