И веднаш те плени помислата за историјата во чудесната екстаза: зарем таа не постои да го вознемирува човека!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тогаш, ангелот веднаш те убедува дека знаеш да читаш, да го читаш животот. – ми зборуваше баба ми – Она што сме ние, што ни претставува нас е тоа она што спонтано, случајно сме го запаметиле во текот на животот, дали од читање, слушање од други луѓе или слушање на својот внатрешен учител, не е воопшто важно!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Доаѓаа да ни гукаат во рацете, итри се малите yверчиња, се нишкаат, ти намигнуваат, веднаш те препознаваат...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
И кога небото ќе се ослободи од сонцето, попуштаат невидливите стеги, се рони питомата светлина на првите ѕвезди.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Кажувај кој си. Чувај се, знаеш. Чувај се. Веднаш те забележав.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)