вака (прил.) - убав (прид.)

Ќе вариш мене вака убав кафе кога ќе дојдам на гости кај вас со чорбаџи Јован?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ех, вака убаво листенце никојпат не сум нашла!“ - рече.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Беше свесен дека ќе може да се отскубне од меѓу белите очници на овој пеколен ужас, што може да има и вака убави одблесоци, само со тоа што би заминал.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)