вака (прил.) - се (зам.)

Тоше и Милан влегоа во растот, се поздравија и со другиот четник што беше на стража и побараа да ги одведат веднаш кај војводите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Каде вака се измачи ти вечерва да не видиш? Му направи здравоживо и Трајко, а бегот седна и се загреа на пламенот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Додека вака се разговараа коџабашијата и поп Ристе четите лакомо јадаа на „Студена" од донесените печени брави и топол леб, кога по ридот одозгора се зададоа двајца селани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Молеше за здравје за сите дома и за роднини и пријатели, за бериќет и спокој, а потоа отвораше книга и вака се крстеше и почнуваше одново да се моли: - Оче наш, иже еси на небесах, услиши молитву мојy, внуши моление мое во истиња Твоеј, услиши мне в прaвдје Твоеј.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А учителката ќе го земе нејзиното блокче и ќе им го покажува на децата: - Еве, вака се црта маче. Од Милка треба да се учите да цртате.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Еј, јуначка луда, крв црвена, рујна, ти не ли се жалиш што вака се сипеш по ледини ридски, по тревата бујна?
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
„Пијан е.“ „Пијан е роден“, суво ја утеши Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Откако го знам, сѐ вака се беси. Што велиш ти, Никола?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Затоа беговите не се жалеа кога умираа половината од децата. – Добар сој е нашата раја – многупати си велеа некои од нив. – Нема да останеме без работници дури вака се котат како зајаци...
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Подмолноста на Запад спрема Исток вака се покажува: ние, Западот, ќе им помогнеме додуша на тие земји да ги развијат демократијата и пазарното стопанство, но затоа - и тоа едновремено - ќе ги затвориме нивните граници.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Стариот мој да нѐ види вака, кожинката би ми ја одрал.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А сега тишина и гледајте: вака се држи воланот. На празно не смее да се врти.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ајде, смири се! Да не ги бришеш нозете од тапацирот!“ рече Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)