- Да имавме газија, - продолжи мајка му - вака немаше да се мачиме.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Некои ластари или полжави ќе им наберам ќе ги превртам меѓите, ливадите и нешто ќе им наберам и ќе им сварам. Вака немаш - каде.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Но вака нема лекар што може да ти помогне, а нема ни лек.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Добро сторив што брзо потоа му упаднав на Лауша дома и особено што писмата му ги побарав пред жена му, инаку можеби ќе се повлечеше, ќе се извлекуваше на мало пијанство, вака немаше каде.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
„Мораш и ти да земаш нешто. Вака нема да можеш да издржиш“, велеше туѓиот доктор, а јас и не сакав да издржам.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)