„Што правиш тоа, будало?“ праша. „Значи вака изгледа да водиш партиски состанок“, реков.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Причината за да се постапи вака изгледа се должела на нормите на оној ваш чуден морал од воените години“ спомна во разговорот Иван.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Вака изгледаа тие две нешта, за кои не знаевме што се, дали живо или неживо нешто, дали билка, животно или камен: Ни ги подаде чудните сочиненија, сите тринаесет еднакви, како од еден обид да се нацртани сите, и ни рече: „Гледате ли што има нацртано на книгата?“ „Гледаме“, рековме. „Дали сите исто гледате?“ „Исто“, одговоривме.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И повторно, не избегна да додаде дека нешто такво му имал загатнато Даскалов.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)