брзо (прил.) - ги (зам.)

Брзо ги придобиваше луѓето. Топеше нешто, тешко допирливо, во нивните тврди и рамнодушни погледи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Жителите на Потковицата, христијаните, поучени од Максима и од Костадина Дамчески, не само што не им веруваа, туку и не разговараа со нив; само што ќе ги наручаа, изговарајќи се дека ги чека работа на полето и на ѕидањето, брзо, брзо ги испраќаа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Локаџијата брзо ги тргна рацете од неговиот врат и посегна по ножот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Неговиот остар глас и строгите барања до најмала ситница да бидат извршувани неговите наредби, па и острите казни, лесно и брзо ги забораваа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Лицето - череп брзо ги скри рацете зад грб, како да сака да му покаже на целиот свет дека го одбило подарокот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најпосле брзо ги спушти панталоните.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој брзо ги положи своите книги и записи на страниците за јаничарите, листовите записи извлечени од други книги и речници кои останале во неговата библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ми се поврати старата живост и ведрина кои брзо ги препознаа децата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Јас брзо ги забришав солзите.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Со чувство на гризење на совеста за тоа што се успала, Рози брзо ги облече сините панталони и жолтата кошула и отиде долу во кујната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Очите му се замаглија и се сети како со мистријата црпна малтер, како го размачка во дебел слој врз сенката и како брзо ги стави тешките блокови.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кога гемиџиите тргнале за Солун, со нив отишле и Христов и Бошнаков, но брзо ги напуштиле и се вратиле во Велес, а потоа заминале за Софија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ти лесно се приспособуваш и брзо ги освојуваш луѓето. Продолжи така.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Шаторите брзо ги наместија. Еден за докторот и Денко, еден за инженер Александар.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Елена брзо ги „смота“ јаготките и почна да му помага на татка си да го среди шаторот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се сместивме удобно врз неговиот летачки килим и брзо ги надлетавме планината Бистра сосе сите нејзини потоци и шуми, сосе Мавровското Езеро и сите села и викендички околу него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Слетавме во темна, густа, длабока и миризлива, топла и леплива ноќ, индиска ноќ, крај океанот, во Гоа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Со говор што не кажуваше прецизно, со искази што само навестуваа и оставаа празнини како во голема сложувалка што не требаше докрај да се пополнува, а на која ѝ се насетуваше сликата.  Се сети на сложувалките што како дете брзо ги решаваше.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во затворот се увери дека една иста сложувалка во животот се реди на многу различни начини.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Рена под око го гледаше како брзо ги сука и потем умешно ги врзува малите парчиња памук на стапчињата од метла правејќи мали фитили, а потоа ги потопува во садчињата во кои таа пред тоа го тури маслото.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Деспотизмот секогаш ќе смета на неговото жртвување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Можеби револуциите се неговиот единствен луксуз во кои застанува во првите редови, но брзо ги губи илузиите, нема режим што може да го спаси, принуден да се приспособи на секого и сешто...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Некои од седнувањето до станувањето не вртеа лист, гледаа во некоја буква или точка, запирка, извичник или прашалник. Некои од нас читаа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таму некои од нас брзо ги прелистуваа книгите од првата до последната страница, па потоа од последната до првата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брзо ги изџвакавме нашите сендвичи и излеговме надвор.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Татко ми брзо ги удвои и утрои книгите за Калето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Нивните карактери некако се дополнуваа, па брзо ги зближија. Станаа блиски пријатели, неразделни.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Пописната комисија ја срети мајка ми кога ги навадуваше цвеќињата во градината со вода од бунарот. Брзо ги воведе на чардакот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Добро, добро! - се согласи Трајче и брзо ги растовари дрвата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Овде Мајка брзо ги накалеми во градината јорговановите насади, расцутија и цвеќињата, од семињата донесени од другата страна на границата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Од неа мошне брзо ги научи турскиот јазик и тајните на градинарството кои, подоцна, во животот на семејството, ќе бидат од драгоцено значење за неговото опстојување во годините на големата немаштија во туѓина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Напред, во трк!“ Деветмината луѓе брзо ги уфрлија во ракетата златните бомби полни со културите од смртоносни болести.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Природно, валканите и егзотични болести, како и суровите обичаи и одвратните навики, играа главна улога во нејзините текстови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во последната книга што ја објави - Завереници, збирка песни од 1985- та - тој женева ја нарече една од неговите мајчински земји, а во насловната песна зборува за швајцарија како за “тврдина од разум и цврста вера”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Речиси секој втор ден таа ме викаше од работа и со глас кој одвај сокриваше радост, детално ми зборуваше за некоја нова и страшна болест штотуку откриена.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Антрополозите- истражувачи коишто живеат на реката Дањак на Борнео или меѓу Курдите во Курдистан ѝ праќаа груби и граматички збркани извештаи за своите согледувања, а таа тогаш брзо ги прилагодуваше за популарна употреба.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхес избра да умре во Женева.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Секој ден шетав крај таа зелена и ледена река, Рона, која минува низ самото срце на градот, а ја премостуваат седум сосема различни мостови”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во својот “Автобиографски есеј”, 1970-та, тој напиша: “Ја познавам женева многу подобро од Буенос Аирес, што лесно може да се објасни со фактот дека во женева нема две раскрсници што се слични, па човек брзо ги воочува разликите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)