брзо (прил.) - паѓа (гл.)

Денот е при крај и брзо паѓа мракот во неосветлениот простор.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сонцето неверојатно брзо паѓаше зад планината, на Запад, накај Скопје; со секоја измината минута светлина стануваше поинаква; беше тоа светлина што гасне и поинаку ги обојуваше нештата од миг во миг.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)