божем (прил.) - му (зам.)

Ме гледа од врата толку преомјазено... Божем му е жал.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ти еднаш спомна дека, гробот божем му бил оној што одвај се распознава до црковниот олтар.“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Андон ја побарал за снаа Савка на Благоја, божем му е нужна за бостанско плашило.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А Марко, баш затоа што ја знаеше маката на Мехмед-паша, божем му ги чита мислите, рече сега: „Слушам, светол пашо, откога ќе се одмориш од бојот, си наумил да вршиш некои поправки во Исхак-беговата џамија?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кашлаше чудно, суво и тивко, божем му се потсмева на некој старец.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Навистина е жално ако е точно тоа дека полесно ја поднесуваш смртта на оној што ти се допаѓа од смртта на оној што го сакаш - реков мирно, без злоба.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И покрај тоа што божем му припаѓаме на едно одамна моделирано братство.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Андон ја побарал за снаа Савка на Благоја, божем му е нужна за бостанското плашило.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Знаеш што?“, божем му рекол еднаш Иван Степановиќ.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И што воопшто значеа моите глупави прашања што божем му ги упатував кога тој беше качен високо, високо, и кога тие прашања никогаш не втасуваа до него?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)