блажено (прил.) - синило (имн.)

Очекувавме, како секогаш кога ни беше тешко во животот, утеха од неговиот благ поглед, од тоа блажено синило на погледот што смируваше, оддалечуваше од тешкото време.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)