Никој не знаеше до кога ќе трае, но битно беше, колку и да траеше, да се искористи да зајакнат нашите животи, да се префрлат од детството во младоста, од младоста во зрелоста...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Притоа битно беше и нашето меѓусебно однесување: ние сè уште се немавме откажано од користите на заедничкиот живот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)