бескраен (прил.) - чудење (имн.)

Навистина не знаев што да кажам, не ни размислував што да речам; што всушност, кажете ми ве молам, можев да изглаголам, онака фатен во небрано, со израз на бескрајно чудење на лицето и црна празнина на душата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)