безгласно (прил.) - се (зам.)

Помеѓу реката и шумата на четирите годишни времиња удри граната.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Се плаши од сеништа, безгласно се насмеа Панчо. - Да го затресеме малку?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Синиот пајак со златна глава безгласно се кикотеше под мојата кошула.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)