арно (прил.) - ќе (чест.)

Уште риба д' имаше, уште поарно ќе не пречекаше.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
33. Ние, наместо да им се лутиме на руските претставници И.Д.Зиновјев, А. Ростковски и Машков поарно ќе направевме да се позамислиме за руската политика на Балканскиот Полуостров.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
АРСО: (Го бутка благо.) Арно ќе биде! Само никому ни збор!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Што велите вие? - Што ќе велиме ние, да те изеји, многу арно ќе стори, за и ние од таков скржав стопан да куртулисаме, чунки у тебе исав немат, ни во мавање со стапо ќе се сториш мукает да се објагниме полесно.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
На тој разговор од врапчињата, стопано од лозјето си изваил лебот од торбата и си се напоручал арно, та си го изѕокал картето со винце и си го запалил чибукот, и пак го навалила дремка: - Ај анасана, како глеам, не ќе го кројам лозјево; санким некроено поарно ќе роди, туку што му праиш на светот што ќе ми се биет шега.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И Марко имал нож у чизмата, извадил и го распрал и коа паднал Мусо Ќесеџија, го распарал.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Шчо мојт да чинит жената?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
СЕЛАНЕЦОТ: Арно, арно, така вели и поп Китан. Само тој вели: „Што дава десницата...“
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)