љубовен (прид.) - воздишка (имн.)

Кога дивеат луњите, воздивнуваат ветриштата и кога времето лудува, тоа за Марино значи дека станува збор за gemiti d’amore, moti amorosi (Љубовни воздишки, Љубовни ритмови).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А над нив блеска големо око, позлатен жолток од џиновско јајце; удира дожд: веќе нема луѓе и нема живот, сонцето се гасне, утре ќе е парче прегорен јаглен во темница без волчи завивања и без љубовни воздишки во која заглибила лагата на верувањето.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Вистинска ризница на такви мотиви е Адон (1623) на Г. Б. Марино, како што се тоа веќе во 16-иот век некои дела на Џулио Романо и Петер Флотнер, а во литературата, меѓу другото, Аретиновите Ragionamenti и Vie des Dames Galanteс на Пјер Брантоме (1540-1613).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)