јадар (прид.) - и (сврз.)

Ноќе Богдан ги гледа јадрите и блескави ѕвезди спуштени над него, чиниш на дофат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Јадар и плеќест, неговата тркалезна глава беше обрастена со бујно навиткана коса која му се мешаше со исто така бујната брада. Усните му беа набабрени и напукнати.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој се притиснува на земјата, и му се чини дека не свири, ами како мало дете цица една јадра и слатка боска. Свири, гајдо, свири, тажи, душо.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)