Конечно во јудеошпанскиот ќе се најдат и многу зборови од хебрејскиот, арапскиот, турскиот, балканските јазици и други...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Романскиот јазик (со своите разграноци: ароманскиот, мегленороманскиот и истророманскиот) припаѓа на романскиот разгранок, кој припаѓа на поголемиот разгранок на романските јазици (како италијанскиот, францускиот и шпанскиот јазик).
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Јудеошпанскиот јазик и покрај силните арапски, турски, италијански, грчки и други влијанија, до денес ќе претставува живо сведоштво за говорниот шпански јазик на XIV и XV век.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во еден момент се доближи до неколкуте книги Дон Кихот, во оригинал на шпански јазик донесени дури од Шпанија, а дополнети и од парискиот престој.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Предците на Едгар Морен во Солун беа дојдени од Тоскана и зборуваа италијански, додека мајчиниот јазик на Наум Видал беше шпанскиот јазик од XV век, но тој во Солун научи германски и француски јазик.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Многу години подоцна, во 70-те години на минатиот век на шпански јазик ќе биде преведена книгата на Емил Сјоран Лошиот Демиург, која брзо ќе биде забранета од цензурата како атеистичко и антихристно дело, а авторот иронично ќе забележи: Инквизицијата не е мртва. Колку е тоа смешно!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Се сеќавав во тие мигови на случајот на Мигел Унамуно, славниот ректор од Саламанка, кога на една слава во времето на фашизмот, на хистеричните повици на Франковите војници да живее смртта, со нему својствена храброст ќе истапи со познатите зборови дека има мигови кога молчењето може да биде лага, спротивставувајќи се на извиците за смртта со повиците за живот, во неговата осуда на фашизмот и франкизмот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во последно време на овие автори секако им се придружува и Луан Старова со својот роман Времето на козите, неодамно објавен на шпански јазик.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тука во прв ред би вброиле, преведувани балкански автори на шпански јазик како што се класикот Данило Киш, Миленко Јерговиќ, Алекасандар Хамон, Мирко Ковач и други.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Аргентина, за Борхес, претставуваше купче пријатели, неколку национални и семејни митови, шпанскиот јазик, драгите места и драгите улици во Буенос Аирес.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Борхес одбиваше да ги признае тие промени и да им се прилагоди.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Но Аргентина беше многу повеќе од тоа: нација која од Перон во 40-ите години мина низ периоди на длабоки промени во својата општествена и политичка шминка.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Како што Леополдо Лугонес, водечкиот аргентински писател во 20-ите години, ја охрабруваше војската да се вмеша во политичкиот живот и да ја преземе власта Margina #32-33 [1996] | okno.mk 209 за конечно земјата да биде водена како војничка касарна, така правеше и Борхес.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)