И надежи, и чудесни сништа, мечтаење колку и возбуда слатка, безмилосно тогаш со крвта се ништат, за никогаш веќе да не најдат вратка!
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Ги знае, и таа напамет ги знае сите тие мили текстови, посакува да замижи, да ја следи изведбата како чудесен сон.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Но да се потсетиме на приказната. Едно попладне, додека седел во својата градина под едно дрво заедно со двајца пријатели, Јапонецот Мијато Акиносуко задремал и притоа сонил чудесен сон.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)