чудесен (прид.) - игра (имн.)

Беше тоа една чудесна игра и сѐ повеќе се доближуваше со неа она парче живот ѝ се радуваше на убавата ноќ, враќајќи ѝ ги на нејзината белина сите изгубени одблесоци, носејќи на местото на очајот една лесноумна весела разиграност, чиниш со некоја желба да помине со својот разигран заборав над крвавите траги.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На возрасните пак, што ја гледаа оваа чудесна игра, таа им покажа како едно дете може да биде среќно и само со една едниствена цреша.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Се раздвижуваат, се преливаат една во друга и пак се раздвојуваат. Чудесна игра на светлината.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)