чуден (прид.) - среќа (имн.)

И се растреперив од некаква чудна среќа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кратка насмевка му болсна на усните, му го озари лицето, нешто спасоносно му заигра, со некаква чудна среќа ме успокои: - Биди си спокоен, Леме, твојот пријател здрав и жив ќе ти се врати, - па потоа од куферчето што беше полно со творби измолкна една тетратка испишана со стихови, исцртана со цвеќиња, ѕвезди и знамиња, па ми ја подаде.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Е, ама баш тогаш, маната на Бајко што не беше мана, туку некоја чудна среќа, туку почна да се разбудува божем дотогаш задреман.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)