чуден (прид.) - сон (имн.)

Само два месеца во прегратките на љубениот човек минаа како две празнични утра, како чуден сон, кој никогаш не се заборава.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Старецот се прилагоди да се задоволува со малку: ѝ се прикрадуваше претпазливо како глушец; и цицаше по малку, не гмечејќи ја, така што жената не се будеше.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И, сосема разбирливо, и тројцата заклучиле дека можеби во ходниците на мравињакот се крие објаснувањето на чудниот сон.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Така полесно го поднесувам ова Скопје што забрзано никне, дур она ’нашето’ полека рикнува. 13 ноември, 2011 Дух, нестрашен Tom Waits meets Goce Arnaudov Сонував чуден сон.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Наместо да даде одговор, се обиде да им раскаже некаков чуден сон, но му објаснија дека толкувачите на соништа одамна се отпуштени од болницата како непотребен кадар (во тоа место сонувачи речиси и немаше).
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
По оној чуден сон таа донесе конечно решение: „Ќе чекам да вида шо ќе биде со него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Само понекогаш сонуваше чудни соништа во боја.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мила, чуден сон сонив, ме стаписа сонот. Чудна слика, морав да ти јавам.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)