чуден (прид.) - е (гл.)

Чуден е овој човек Глигор. За секоја работа знае каде е местото.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Чуден е, Не знаеме што би дале само да го видиме насмеан.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
СУДБИНАТА: Едно сум сигурна – за љубов ти, душа би дала – Чудна е човечката сорта.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Но, чуден е и недостапен“.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)