Знам дека политиката има некои општи цели и задачи, но зошто од нив е изоставена поединечната човечка болка?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тие се последни раце што ја носеа човечката болка и тоа е последна птица со која умре еден сон.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се слуша, веднаш не се знае од која насока, некакво чудно квичење и никој од двајцата веќе не знае дали кон нив се доближува ѕвер со човечка болка во кучешка душа или човек со тага на пес во грлото.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)